شاخص هزینه های کار در واحد تولیدی یا Unit Labor Costs

شاخص هزینه های کار در واحد تولیدی یا Unit Labor Costs

شاخص Unit Labor Costs (ULC) یا به عبارتی هزینه نیروی کار به مجموع تمام دستمزدهای پرداختی به کارکنان + هزینه مزایای کارکنان + مالیات بر حقوق پرداختی توسط کارفرما به استثنای صنعت کشاورزی اشاره می کند .

هزینه های هر واحد تولیدی به عنوان نسبت کل غرامت نیروی کار برای دوره گزارش شده به کل تولید محاسبه می شود ، یعنی به عنوان پاداش ساعتی تقسیم بر بهره وری نیروی کار .

هزینه های نیروی کار واحد ، بخش عمده ای از هزینه های تولیدکنندگان را تشکیل می دهد ، بنابراین شاخص بسیار مهمی برای اندازه گیری فعالیت های اقتصادی ملی است . این شاخص ارتباط نزدیکی با شاخص های مرتبط دارد . بنابراین ، افزایش متوسط ​​دستمزد ساعتی با سطح تولید بدون تغییر ، منجر به افزایش هزینه های نیروی کار می شود . افزایش تولید در هر واحد زمانی معمولاً هزینه های نیروی کار را کاهش می دهد .

اقتصاددانان از این شاخص برای اندازه گیری فعالیت تولید استفاده می کنند . این داده ها همچنین در پیش بینی و تجزیه و تحلیل قیمت گذاری ، دستمزد و کارایی تکنولوژیکی تولید استفاده می شود . مقدار شاخص در ترکیب با بهره وری نیروی کار و میانگین درآمد ساعتی مشاهده می شود .

2 نسخه از این گزارش به فاصله یک ماه منتشر می شود : Prelim (مقدماتی) و Released (تجدید نظر شده) . نسخه مقدماتی ، اولین نسخه است و بیشترین تأثیر را دارد .

چند نکته در خصوص شاخص Unit Labor Costs

1 – هزینه نیروی کار به هزینه های مستقیم (تولید) و غیر مستقیم (غیر تولیدی) (سربار) تقسیم می شود . هزینه های مستقیم شامل دستمزد کارکنانی است که محصولی را تولید می کنند ، از جمله کارگران در خط مونتاژ ، در حالی که هزینه های غیرمستقیم با نیروی کار پشتیبانی مرتبط است ، مانند کارکنانی که تجهیزات کارخانه را نگهداری می کنند .

2 – هزینه های نیروی کار نیز به عنوان هزینه های ثابت یا هزینه های متغیر طبقه بندی می شوند . به عنوان مثال ، هزینه نیروی کار برای راه اندازی ماشین آلات یک هزینه متغیر است که با سطح تولید شرکت متفاوت است . یک شرکت به راحتی می تواند با افزایش یا کاهش تولید ، هزینه متغیر نیروی کار را افزایش یا کاهش دهد . هزینه های ثابت نیروی کار می تواند شامل هزینه های تعیین شده برای قراردادهای خدمات بلند مدت باشد . یک شرکت ممکن است برای انجام تعمیر و نگهداری تجهیزات با یک فروشنده خارجی قرارداد داشته باشد و این یک هزینه ثابت است.

3 – این شاخص جز شاخص های اصلی تورم مصرف کننده است ، زیرا وقتی کسب و کارها برای نیروی کار بیشتر هزینه پرداخت می کنند ، هزینه های بالاتر معمولاً به مصرف کننده نهایی منتقل می شود .

هزینه کار در مقابل هزینه زندگی

در حالی که هزینه کار به مجموع تمام دستمزد پرداختی به کارکنان اشاره دارد ، نباید با هزینه زندگی اشتباه گرفته شود . هزینه زندگی هزینه ای است که برای حفظ استاندارد معین زندگی توسط مصرف کننده در یک مکان جغرافیایی خاص لازم است . این شامل مسکن ، غذا ، حمل‌ونقل ، سرگرمی و غیره می‌شود . این نرخ‌ها گاهی اوقات می‌تواند بسیار بالاتر از هزینه نیروی کار باشد ، مخصوصاً در مناطق شهری . به عنوان مثال ، هزینه زندگی در شهر نیویورک بالاتر از یک شهر در حومه شهر است . تقاضا برای مسکن و غذا بیشتر است که به معنای قیمت بالاتر برای مصرف کنندگان است .

روش تاثیر : رشد هزینه های نیروی کار به طور معمول منجر به افزایش قیمت محصول نهایی و در نتیجه افزایش تورم می شود . بنابراین رشد شاخص ممکن است برای دلار مثبت تلقی شود . اگر عدد اعلامی بهتر از پیش بینی اعلام گردد تاثیر مثبت روی ارز می گذارد.

یعنی “واقعی” بیشتر از “پیش بینی” برای ارز خوب است ( ‘Actual’ greater than ‘Forecast’ is good for currency ) .

میزان تاثیر : کم

زمان انتشار گزارش : بصورت فصلی ( مقدماتی (حدود 35 روز پس از پایان سه ماهه) و تجدید نظر شده (حدود 65 روز پس از پایان سه ماهه) ) – یعنی 4 بار در سال

منبع انتشار گزارش : اداره آمار کار ایالات متحده (BLS) Bureau of Labor Statistics